هشدار دلسوزانه دکتر طیرانیان به نمایندگان مجلس در خصوص به خطر افتادن حق دفاع از مردم
..... یک قاضی وضع وکلا را اینچنین توصیف کرد
اینک قریب چند سال است که در حرفه وکالت به مردم خدمت می‌کنم و با تمام وجود حس بلکه لمس می‌کنم که وکیل در مقام حفظ و احقاق حق موکل چه مصائبی را باید تحمل کند و چه تلخ است حق الوکاله در کام وکیل. وکیل برای ورود به دادگاه برخود می‌لرزد و نگران شخصیت و حرمت انسانی و حرفه‌ای خویش است و هر لحظه در معرض خطر است. روزی همچنان در حال و هوای بیکران قضاوت بودم و فراموش کردم که وکیلی بیش نیستم. وارد همان دادگاهی شدم که خود سال‌ها در آن با رسیدگی به دعاوی بر حقوق اصحاب دعوی حکومت کرده بودم. چه سخت بود نگاه سنگین قاضی جدید که بر مسند من نشسته بود و از بالای عینک خود قدّ و پهنای مرا اندازه می‌گرفت. نگاهی که با خروج من از فراموشی و غفلت، در قدم اول مرا بر جای خود متوقف کرد. هنوز صدای او را در گوش خود می‌شنوم از فراز مسند قضاوت: آقای وکیل چرا احترام خود را حفظ نمی‌کنی؟ مگر نمی‌بینی دادگاه مشغول محاکمه است؟ بیرون باش. پس از پایان محاکمه، دستور ثبت لایحه را خواهم داد، فعلاً بیرون باش. بیرون از دادگاه در بین ارباب رجوع یک ساعت یا بیشتر به حکم اجبار در انتظار پایان محاکمه ماندم. اگر نمی‌ماندم، مهلت اعتراض به نظریه کارشناسی پایان می‌یافت و حق موکل ضایع می‌شد. چه تلخ است این حق‌الوکاله، اندک باشد یا گزاف، به تحمل لحظه‌ای حقارت نمی‌ارزد. در حالیکه برای ثبت لوایح اصحاب دعوی نیازی به دستور دادگاه نیست. دفتر دادگاه، ملزم به ثبت لوایح مراجعین است. بدین ترتیب آیا آنچه موکل باید بپردازد، به‌واقع حق الوکاله است یا حق الاهانه؟!
تاریخ: 23 دی 1393 ساعت 23:18:54
کد خبر:
3942
