مقدمه:
قتل شبه عمد، یکی از اقسام قتل است. این قسم حد فاصل قتل عمدی و قتل خطا است، به عبارت دیگر: قتلی که عنوان خطا و عمد هیچ یک بر آن به تنهایی و به طور مطلق منطبق نشود و ضمناً هر دوی آنها به نحوی به آن اطلاق شود، قتل شبه عمد گفته می‌شود.
اگر چه بعضی از فقهای اهل سنّت، قتل شبه عمد را باور ندارند و معتقدند قتل شبه عمد در فقه و حقوقکه قتل شبه عمد در فقه وحقوق تقسیم قتل به عمد و خطا و شبه عمد، بر خلاف نص است چون قرآن مجید از دو قتل فقط نام برده است، یکی قتل عمد }مَن یَقتُل مؤمِناً مُتعَمِداً{ و دیگری قتل خطا }و ما کانَ لِمؤمنٍ اَن یَقتُل مؤمِناً الّا خَطأ{و اگر شق سومی علاوه شود زائد به نص خواهد بود، اما حقوق جمهوری اسلامی ایران مانند فقه امامیه و اکثریت مذاهب اهل سنّت، قتل را به سه قسم تقسیم کرده است: عمد، شبه عمد و خطا. در این پژوهش تلاش می‌شود که قتل شبه عمد از نگاه آیات و روایات، فقه و حقوق مورد بررسی قرار گیرد، تا معلوم شود که آیا قتلی که در قرآن کریم صریحاً اشارهای به آن نشده، حقیقت خارجی دارد یا خیر؟ این نوشتار شامل شش گفتار است که عبارتند از: 1) منابع قتل شبه عمد؛ 2) ارکان قتل شبه عمد؛ 3) مباشرت و تسیب؛ 4) قاعده تسیب در قتل؛ 5) آیین دادرسی دعوای قتل شبه عمد؛ 6) مجازات قتل شبه عمد، در نهایت با ذکر نتیجه این مباحث به پایان می‌رسد.
