مستنبط از قانون آ. د. د. ع. و ا، سوگند اثباتی یا قضایی به مفهوم اعم به سه نوع: قضایی(بتّی)، تکمیلی و استظهاری تقسیم می شود.
تعریف انواع سوگند:
سوگند قضایی(بَتّی): در دعاوی منصوص در ماده (271)، "هر گاه خواهان (مدعی) فاقد بینه و گواه واجد شرایط باشد و خوانده (مدعی علیه) منکر ادعای خواهان بوده، به تقاضای خواهان، منکر، ادای سوگند می نماید و به موجب آن ادعا ساقط خواهد شد (ماده 272).
سوگند تکمیلی: سوگندی است که به همراه شاهد واحد مرد و یا دو شاهد زن می تواند توسط مدعی، در اثبات ادعا، یاد شود.(مواد 230 و 277).
سوگند استظهاری: سوگندی است که مدعی در موارد خاص باید افزون بر اقامه بینه برای بقای حق خود یاد نماید؛ مانند: سوگندی که مدعی دعوا بر میت، افزون بر اقامه بینه یاد می نماید و در ماده 278 به بعد پیش بینی گردیده است.
نکته:
حکمی که برابر مواد 367 و 368 فرجام پذیر است در صورتی به استناد بند سه ماده 369 غیر قابل فرجام می شود که مستند به سوگند قاطع دعوا (یمین قضایی یا بتی) باشد؛ لذا، چناچه حکم فرجام پذیر، مستند به دو نوع سوگند دیگر (سوگند تکمیلی و استظهاری) باشد از این حیث غیر قابل فرجام می گردد.
